Wat als ik je geest nu even niet overspoel met informatie?

Wat als ik je op dit moment alleen maar vragen stel?

Waar is je aandacht terwijl je die ene comfortabele noot zingt? Ben je echt aanwezig bij die noot of is er iets anders mentaal wat je aandacht opeist? Is er een oordeel over hoe die noot zou moeten klinken? Of is er iets anders wat er gisteren gebeurd is wat je bezighoudt? Is het mogelijk om tijdens enige vorm van mentaal commentaar tegelijkertijd in aanraking te komen met je lichaam en je aandacht te richten op het geluid van die ene noot?

Welke bewegingen maken je handen terwijl je zingt? Of hangen ze stil en losjes aan je armen? Of zijn je vuisten gebald? Sta je met je voeten stevig geworteld en actief? Hoe voelt het om hier niet over te hoeven oordelen, alleen maar waar te nemen en indien mogelijk aan te passen? Zijn je knieën los of op slot? Voelt je rug hol of recht aan? Zijn je schouders omhooggetrokken of vallen ze recht naar beneden? Duw je hierbij je kin naar voor?

Lukt het je om na het zingen te luisteren naar de stilte? Hoe voelt je ademhaling? Diep, rustig en regelmatig? Of gehaast, hoog en oppervlakkig? Voel je je onderbuik uitzetten en weer samentrekken?

Ben je in staat om de volgende noot te zingen zonder er een mentaal etiket op te plakken en ondertussen je lichaam te blijven voelen? Wat gebeurt er als je je energetisch lichaam even groot maakt als de ruimte waarin je zingt? Tot welk potentieel in jezelf krijg je nu toegang?

Hoe zou het zijn om ieder moment van de dag bij alles wat je doet in je lichaam aanwezig te zijn? Zou dit je stem beïnvloeden en zelfs je leven kunnen verdiepen?