Heb je er ooit aan gedacht dat het continu herhalen van dezelfde oefeningen je gevoel van stagnatie in de hand zou kunnen werken en wat er zou gebeuren als je hiermee zou stoppen?
Oefen je eerst voordat je begint met eten? Warm je je handen op voordat je begint te schrijven?
Ik denk dat dit niet het geval is.
Zingen heeft niets te maken met kracht of uithoudingsvermogen, ook al zijn er spieren bij betrokken. Het heeft daarentegen alles te maken met vaardigheid, balans en coördinatie.
Misschien lukt het even om op kracht te werken want alles wat we doen heeft effect. Betekent dit effect dan dat je iets hebt geleerd? Het antwoord is helaas nee. En na verloop van tijd zul je merken dat de warm-up oefeningen hun effect beginnen te verliezen.
Vind je het niet vreemd dat je eerst iets nodig hebt vooraleer je daadwerkelijk kunt zingen? Je conditioneert jezelf eigenlijk met deze gedachten: “Ik kan niet zingen tenzij ik eerst een sirene heb gedaan. Ik kan geen hoge noten raken tenzij ik eerst al mijn toonladders oefen.”
De realiteit is dat als je blijft opwarmen je je nooit helemaal klaar zult voelen om te zingen. En dat er eigenlijk geen enkel probleem is dat gerepareerd moet worden. Er is simpelweg een gebrek aan leren en ontwikkeling.
Leren gaat gepaard met spelenderwijs ontdekken, verrassen en functioneel resetten zonder dwang.
De meesten van ons zijn getraind om te denken dat we een lied moeten oefenen om het te leren en het keer op keer moeten herhalen totdat het perfect is.
Laten we zeggen dat je de tekst, de noten en ritme kent. Waarom zal het steeds opnieuw en op dezelfde manier herhalen, de manier waarop je het zingt verbeteren? Wie zegt dat de manier waarop je wilt dat het is, het gemakkelijkste en het meest functionele is dat het zou kunnen zijn?
Door het te herhalen en herhalen om “het perfect te doen” van wat je echt doet, worden al je huidige beperkingen mee geïntegreerd in de tekst, de melodie en het ritme.
Het is veel functioneler om je over te geven aan je centraal zenuwstelsel.
Je systeem is veel groter dan waar jij je op dit moment nu van bewust bent. Als je je grotere systeem de leiding laat nemen, dan heeft het de kracht om zichzelf up te daten op diepgaande en blijvende manieren die je niet bewust kunt controleren.
Betrek je systeem bij het leren en geef het nieuwe informatie op een manier die het begrijpt. Dan is er geen eindeloos oefenen meer nodig maar ontstaat het organisch leren. Het gebeurt gewoon en wordt voor je gedaan zonder dat je er bewust mee bezig hoeft te zijn. Net zoals een baby die leert rechtop zitten.
Maar je kunt dit niet forceren. Je hebt tijd en veel observatie nodig om dit te kunnen ervaren.
Waar je al mee kunt beginnen en bevrijdend kan werken, is om vaak te zingen zonder je vooraf klaar te stomen met één of andere opwarming. Als je gewoon zingt, is het misschien niet wat je wilt of leuk vindt maar het is wel waar je op dit moment bent op vocaal, fysiek, technisch en persoonlijk vlak. Als je meer zou kunnen doen, dan zou je dat nu doen. Geen enkele manier van opwarmen zal dat veranderen. Maar het kan wel een tijdje de realiteit verdoezelen zodat wat je doet een kunstmatig en onnauwkeurig gevoel geeft van je werkelijke stroom capaciteiten.
Als je vertrekt vanuit het niveau waarop je werkelijk bent en je stem wil verbeteren op een manier die je hele systeem bijwerkt en echt lang meegaat, vereist het een totaal ander soort proces.
Dit proces houdt in dat je plezier durft te hebben te hebben en nieuwe dingen uitprobeert. Door iets te doen zonder te weten wat je doet of wat je gaat doen en je te laten verrassen. Als er iets verrassends gebeurt, blijf er dan bij en verken het. Doe dingen die je normaal niet zou doen en keer dan terug naar het vertrouwde. Vreemd genoeg zal het vertrouwde niet meer hetzelfde zijn. Meer nog, het bekende kan zelfs vreemd en ongemakkelijk aanvoelen.
Geniet hiervan. Wees je ervan bewust terwijl het gebeurt zonder het te onderbreken of het te proberen vast te leggen of het waarom van dit alles te willen begrijpen.
Terwijl je experimenteert, blijf altijd binnen je comfortzone en gemak en luister naar wat goed voelt. Forceer het niet. Je hoeft je grens niet te overschrijden. Speel eerst met wat gemakkelijk is en het gemak zal zich uitbreiden. Hou het eenvoudig en aangenaam.
Als je op deze manier leert, dan is het onvermijdelijk dat ontwikkeling zal plaatsvinden. En dat het voor altijd tot je beschikking blijft. Dan wordt een deel van jou en niet iets waar je je druk over hoeft te maken of dwangmatig opnieuw hoeft te herhalen totdat het is ingebakken. Het is er. Je kan op je systeem en je hele Zelf vertrouwen.
Terwijl je zingt, experimenteert en leert, is het heel nuttig om met variaties te spelen. Elke keer dat je iets herhaalt, doe het dan steeds een beetje anders. Wanneer je dit doet, blijft het altijd nieuw en interessant voor je systeem. En het voorkomt dat je iets op één enkele manier inprent. Onthoud dat er altijd meerdere wegen zijn die naar Rome leiden.
Het hebben van veel manieren om hetzelfde te doen, is een fundamentele sleutel tot het bekomen van een echt functionele en opwindende stijl van zingen.
Ook het vermogen om je lichaam te voelen, je zelf in de ruimte voelen en de grote en kleine sensaties die in je lijf circuleren zijn hierbij belangrijk. Dit alles wordt ook wel het zintuiglijk bewustzijn genoemd.
Let op je voeten. Waar zijn ze? Welke is meer gekanteld?
Let op je ademhaling. Welke delen van je lichaam breiden uit en krimpen in terwijl je in- en uitademt? Wat doen je schouderbladen als je ademhaalt ?
Maak je geluid terwijl je uitademt? Van welke sensaties ben je je bewust als de lucht in je luchtweg komt en die weer verlaat? Waar is de trilling geconcentreerd?
Het belangrijkste is dat je dit alles gewoon observeert en het niet probeert te veranderen. Het is een geweldige vaardigheid die ervoor zorgt dat het zingen, experimenteren en leren gemakkelijk, simpel en leuk aanvoelt en jouw stem tevoorschijn laat komen zoals hij nu werkelijk is.
